از میان مباحث معرفت شناسی که نقشی اساسی در این علم داشته وهمچنین نقشی زیربنایی برای شناخت انسان و معارف دارد،بحث از منابع معرفت است.نگاشته حاضر در تلاش است با روش توصیفی-تحلیلی دیدگاه شیخ طوسی در رابطه با منابع معرفت، با توجه به آثار به جای مانده ازایشان را بیان کند.برای فهم دقیق تر دیدگاه شیخ با استفاده از اندک داده های معرفت شناسی برجای مانده در اثار ایشان به بیان منابع،تعاریف ،حجیت،قلمرو هر یک پرداخته و در ذیل بعضی از فصول به نقد و بررسی دیدگاه شیخ پرداخته شده است.برآیند این پژوهش بیان پنج منبع معرفتی(حس،عقل،وحی،نقل،فطرت) با توجه به آثار شیخ طوسی بوده، که وحی در میان آنان مختص به نبی مرسل می باشد.همچنین خاطر، انگیزه ای برای استفاده از منابع معرفت بوده که نمی توان آن را منبعی در کنارمنابع دیگر شمرد.
)